حافظه کاری به‌عنوان  یکی از کنش‌های اجرایی مغز  جزء ضروری ترين عناصر برای انجام تکاليف شناختی است و به عملکرد کرتکس پيش‌پيشانی مغز وابسته است. نارسايی حافظه کاری در اختلال‌های مختلفی از جمله آسيب و صدمه مغزی و اختلال نارسايی توجه/فزون‌کنشی(ADHD)  و اختلالات يادگيری تأييد شده‌است. حافظه کاری به توانايی نگهداشت اطلاعات در ذهن برای يک مدت کوتاه، عموماً چند ثانيه، اطلاق می شود.

در زندگی روزمره ما حافظه کاری را برای بخاطر آوردن برنامه‌ها و طرح‌ها و يا آنچه بعداً می خواهيم انجام دهيم، برای حل مساله و برای کنترل توجه مورد استفاده قرار می دهيم. زمانی که افراد دچار نارسايی در حافظه کاری می شوند عموماً "نارسايی توجه" را تجربه می کنند. يعنی در تمرکز برای انجام کارها دچار مشکل می شوند، عموماً فراموش می کنند که چه کاری را می خواسته‌اند انجام دهند. به‌ويژه در کودکان مشكل به‌اين صورت نمايان می شود که در به‌خاطر آوردن آنچه می بايست انجام دهند مشکل دارند يا قادر نيستند يک طرح يا برنامه را به اتمام برسانند. طی چند دهه اخير پژوهش‌های عصب‌روانشناختی زيادی پيرامون نقش کرتکس پيش‌پيشانی در اختلال نارسايی توجه/فزون‌کنشی انجام گرفته است.

اختلال نارسايی توجه/فزون‌کنشی يک اختلال فراگير است و شيوع آن 3 تا 7 درصد در جامعه گزارش شده است. نارسايی در حافظه کاری باعث می شود که کودکان و نوجوانان مبتلا به اين اختلال مشکلات رفتاری و شناختی زيادی را تجربه نمايند.